Achteraf is het makkelijk praten. Dat is precies wat ik in deze blog ga doen. Wel met een doel: om jou aan het denken te zetten om misschien vandaag ergens mee te starten in plaats van het uit te stellen.
Hieronder vind je de 4 dingen op financieel gebied die ik echt eerder had willen doen.
1. Sparen met een lange termijn doel
Heel simpel: ik spaarde altijd al. Toen ik jonger was voor specifieke dingen op de korte termijn. Denk aan een vakantie of kleding. Vanaf het moment dat ik fulltime ging werken spaarde ik gewoon…. omdat ik wel wist dat het belangrijk was. Maar niet voor een specifiek doel op de lange termijn.
Eerlijk gezegd vond ik dit niet zo motiverend. Ik weet het, dit is een luxeprobleem. Maar voor veel mensen geldt dat ze de motivatie om te sparen in het geheel missen, juist omdat ze geen concrete doelen stellen.
Concrete doelen stellen
Maak het concreet: wat zijn jouw spaardoelen en hoeveel heb je hiervoor nodig? Hoeveel kun jij elke maand sparen en hoe lang doe je er dan over om het geld bij elkaar te krijgen? Maak aparte potjes per spaardoel.
Denk aan een potje voor je buffer (= onmisbaar!) en voor het kopen van een huis. Herinner jezelf er regelmatig aan waarvoor je dit doet, maar als je een doel kiest waar je zelf enthousiast van wordt, gaat dat bijna automatisch.
Mijn lange termijn doelen zijn:
- het aflossen van mijn hypotheek
- sparen voor de verbouwing van mijn huis (onder andere nieuwe kozijnen met dubbel glas)
- beleggen voor financiële onafhankelijkheid
Is rijk worden jouw doel? In deze blog lees je hoe je rijk wordt in 5 stappen (spoiler: makkelijk is het niet)
2. Starten met beleggen
Wat heb ik hier lang over getwijfeld. Ik had zoveel redenen om het níet te doen. Beleggen is toch super risicovol? Daar moet je toch super veel kennis en geld voor hebben? Nou, dat bleek dus best wel mee te vallen als je op een simpele manier belegt voor de lange termijn.
Begin 2014 begon ik met fulltime werken. Toen had ik daar makkelijk al wat geld voor kunnen missen. Dat geld was nu verdubbeld geweest!
Maar dat maakt niet uit. Ik ben zo blij dat ik in 2017 wél begonnen ben. Zoals voor heel veel dingen geldt, geldt ook voor beleggen dat het begin het moeilijkst is. Die eerste keer geld inleggen. Je bent zo bang dat je het fout doet. Wat als het straks allemaal weg is? Weet je er wel voldoende van?
Een simpele beleggingsstrategie
Om deze reden ben ik voorstander van een simpele beleggingsstrategie. Kies een broker en koop daar het liefst elke maand maximaal 1 of 2 gespreide fondsen aan.
Waarom is het zo belangrijk dat je nu begint? Over het algemeen groeien de markten langdurig en dippen ze kortdurend. Als je maandelijks en voor de lange termijn belegt, is je instapmoment niet zo belangrijk.
Veel mensen starten met beleggen via Peaks, lees hier mijn review.
3. Werken naar financiële onafhankelijkheid
Eén van mijn lange termijn doelen is sparen en beleggen voor financiële onafhankelijkheid. Hét doel waar ik dolenthousiast over ben.
Eerder stoppen met werken
Volgens mij zijn er heel veel mensen enthousiast over het idee om eerder te stoppen met werken. Tenminste… het feit dat er zoveel mensen op mijn website terecht komen via de zoekterm ‘hoeveel geld nodig om eerder te stoppen met werken‘ zegt voldoende.
Is dit niet jouw droom? Helemaal prima, dan heb je vast een andere droom. Ik probeer mensen tijdens mijn coaching sessies te stimuleren om na te denken over hun financiële droomleven. Hoe ziet dat er voor jou uit?
Zorg ervoor dat je een groot doel hebt waar jij heel enthousiast over bent. Dan wordt bezig zijn met je financiën ineens een heel stuk leuker.
Jij kunt dit
Als laatste wil ik je meegeven: geloof in jezelf en realiseer je dat alle kleine beetjes helpen. Ja: ook beleggen met €100 per maand is goed. Geweldig zelfs!
4. Stoppen met denken wat de buitenwereld ervan vindt
Dit is eerlijk gezegd nog ‘work in progress’ voor mij. Maar ik werk er wel aan. Mensen vinden het namelijk best raar als je serieus met financiële doelen bezig bent, daarover praat en er ook soms dingen voor laat.
De reacties
‘Je leeft maar één keer’, ‘ik geniet er liever nu van, want ik kan morgen wel dood zijn’ en ‘over geld hoef je toch niet te praten’ zijn enkele dingen die ik hoor (of zie).
Het klopt. Ik kan morgen dood zijn, daar ben ik me van bewust. Daarom probeer ik ook elke dag van mijn leven te genieten en mijn financiën laten dat juíst toe. Ik zou echt niet méér genieten als ik mijn financiën bij de dag nam.
Van financiële stress word je niet gelukkiger. Van jouw financiële droomleven wel. En als jij dan over een tijdje die doelen hebt bereikt, dan is er weer een ander oordeel. Dat je geluk hebt gehad, bijvoorbeeld. Kies voor jezelf wat voor jou belangrijk is zonder na te denken wat andere mensen ervan vinden. Het is jouw leven.
En jij? Waar had jij eerder mee willen beginnen?
Wil je dat hieronder delen in de comments?
Goed verhaal weer!
Ik zelf heb eigenlijk maar weinig dat ik achteraf anders had willen doen qua geld. Ik heb altijd al gespaard voor de lange termijn wanneer dat mogelijk was (maar toen ik begon met werken zat dat er echt niet in. We hadden toen helaas schulden in plaats van een spaarrekening). Met beleggen heb ik echt een haat-liefde verhouding. Altijd flink gespreid en risico’s beperkt, maar desondanks heb ik met circa 8 jaar beleggen enkel verlies gemaakt (en dit jaar moeten uitstappen omdat ik het geld nodig had). Eenmaal bewust wel risico genomen met bitcoin. Dat geld is nagenoeg volledig verdampt… maar geen spijt van, het was immers een bewuste gok.
Ik heb wel geleerd dat de omstandigheden een enorme impact kunnen hebben óók op je financiële plaatje…. Maar ja, geluk in je leven is dan toch belangrijker dan geld. In mijn geval was het een scheiding. Dat heeft financieel een mega impact. Was ik niet gescheiden geweest dan hadden we nu waarschijnlijk een nagenoeg afgeloste hypotheek op een duurdere woning (als we verder alles financieel hetzelfde gedaan hadden). Nu heb ik noodgedwongen 8 jaar moeten huren en pas nu net weer een hypotheek waar dus nog niets op afgelost is… Als het huis straks af is zal er nog 7000 euro over zijn denk ik. En dat is te danken aan een gift van mijn ouders a 25.000 euro. Anders was het nooooit gelukt.
Ik merk vaak dat mensen die impact niet beseffen of denken dat het voor hen anders is…. Een scheiding kan je echter op de langere termijn letterlijk tonnen ‘kosten’ (gemist vermogensopbouw meegerekend). Dat is iets dat ik achteraf bezien weinig anders had kunnen doen, maar had het graag tevoren geweten…
Dank Kaspar. Wat fijn dat je er zo op terug kunt kijken. Ik heb overigens geen spijt van die dingen, maar nu ik erop terugkijk denk ik wel: dat had ik beter anders kunnen doen. En daar kunnen andere mensen dan natuurlijk weer iets aan hebben!
Een scheiding is zeker duur. Ik ben het met je eens dat het belangrijk is daarbij stil te staan, maar aan de andere kant is het misschien vaak ook onvermijdelijk. Je kunt daar van te voren misschien ook weinig aan doen.
Dat is het hem juist…. een scheiding kun je je financieel simpelweg onmogelijk op voorbereiden (op persoonlijk emotioneel vlak wellicht ook niet, maar dat is een ander verhaal). Ik lees/hoor zo vaak mensen die beweren dat een eventuele scheiding (niet dat die er komt) hen financieel niet (hard) zal raken omdat ze er op voorbereid zijn. Mijn antwoord daarop is simpel: onzin! De financiële impact van een scheiding wordt zo onderschat! En ook de impact van financiën alleen trekken verkijken veel mensen zich op…. Je verdient ineens nog maar de helft, maar de lasten blijven redelijk gelijk…. en wat dat betreft is de regelgeving in Nederland ook erg krom. Als alleenverdiener trek je op alle mogelijke manieren aan het kortste eind. Je betaalt naar verhouding véél meer belasting, maar belastingvoordeel of toeslagen zijn vaak weer niet aan de orde… (wel eens uitgerekend: als ik exact hetzelfde bruto salaris zou verdienen als ik nu heb, maar dan met twee personen hou je zomaar een kleine 1000 euro meer over in de maand! Bizar!).
Geluk is een factor, maar “Luck favors the prepared” is de andere kant van de medaille.
Mijn concrete doelen lange termijn zijn supersaai een zorgeloos pensioen met een dubbele hefboom: Lagere lasten & goed potje.
Soms denk ik had 20 jarige ik maar wat meer achtergelaten voor 40 jarige ik, maar 40 jarige ik kan nu in ieder geval rekening gaan houden met 60 jarige ik.
Het is net als haar laten groeien: Er moet gewoon tijd overheen en je moet door die impuls heen om toch even de schaar er in te zetten.
Ik ben helemaal voorbereid op dat geluk 😉 Zonder grappen, ik ben het met je eens. MAAR, ik ben wel echt heel dankbaar voor wat ik heb en de kansen die ik heb gekregen door simpele dingen zoals de plaats waar ik geboren ben en het gezin waarin ik ben opgegroeid. Daar heb ik helemaal niets voor hoeven doen en is dus puur geluk.
Wil je met vervroegd pensioen of gewoon lekker doorwerken?
Als 20-jarige heb je simpelweg hele andere prioriteiten. Zelf denk ik dat het ook echt ‘nodig’ is om dat allemaal te ervaren.
Mbt punt 4. Herkenbaar. Juist het gevoel dat je iets kan kopen als je het wilt kopen is waar het mij om gaat. Deze gast legt dat ook goed uit: https://youtu.be/7zRGEDBkIMU
Pfoe, ik heb een stuk gekeken maar ben halverwege toch afgehaakt. Ik ben het gedeeltelijk met hem eens maar ik heb een goedkope en oude auto maar ik maak me nog steeds zorgen als hij een raar geluid maakt (meer omdat ik niet stil wil komen te staan). Maar het is waar: met bezit komen de zorgen.
Dat gevoel is waar het mij ook om gaat. Het gevoel van financiële zekerheid en vrijheid. Geen stress!
Is het gewoon niet veel makkelijker werk te zoeken of voor jezelf te creëren wat je enorm leuk vindt om te doen? Waarschijnlijk teer je dan wel wat in op salaris, maar is het niet ‘erg’ om dat werk tot je 60e te doen. En kun je gewoon bij de dag leven. Ik denk ook na over later en eventueel eerder stoppen met werken, maar het is geen doel an sich, ben ik op mijn 50e nog wel gezond of vitaal genoeg om dan van vrijheid te genieten? Of heb ik dan nog wel zin in die ene avontuurlijke reis? Waarschijnlijk niet meer zoals op mijn 36e. Naarmate je ouder wordt dan word je over het algemeen ook minder veeleisend. Bovendien, werk geeft ook voldoening, als dat wegvalt dan wordt je daar niet per se gelukkiger van.
Leuk bedacht, maar voor veruit de meeste mensen is werk vinden dat je enorm leuk vindt en waarmee je ten minste de rekeningen kunt betalen écht onhaalbaar…. Voor mij zeker, in ieder geval nog de komende 7-8 jaar. En dan ben ik bijna 50 en is het de vraag of het me (fysiek en mentaal) nog lukt om te gaan doen waar ik echt blij van wordt en daarmee mn brood te verdienen.
Dus helaas. De meeste mensen werken simpelweg omdat het moet, niet omdat het (enorm) leuk is. En dus zijn de meeste mensen ook bezig met het zoeken naar manieren om minder te moeten werken (= niet hetzelfde als niet meer werken! Ik werk graag. Hard ook. Maar liever niet in mn huidige vakgebied… maar ja, dat betaaltwelde rekeningen plus wat meer zodat ik hopelijk ooit wat leuks kan gaan doen qua werk.)
Hi Rob,
Eerlijk gezegd vind ik het soms lastig om deze opmerking zo vaak te krijgen. Maar dat ligt niet aan jou. Zelfs al doe je werk wat je leuk vindt, je moet toch werken. Het is in kaders gegoten, het zijn vaste werktijden, er worden dingen van je verwacht etc. Het gaat niet perse om het NIET werken, het gaan om het hebben van de optie om niet te hoeven werken als je dat niet zou willen. Het gevoel van absolute financiële vrijheid en onafhankelijkheid.
Als ik voor onszelf spreek: mijn vriend heeft een hele leuk baan, ik heb van mijn passie mijn werk gemaakt én ik ben altijd thuis met ons kind. Wij zijn net 1,5 jaar terug van een avontuurlijke reis van 9 maanden. Wij leven ons droomleven en kunnen dat JUIST doen omdat we alles financieel zo goed geregeld hebben. Geld maakt dit juist mogelijk. En dat is voor mij het verschil tussen helemaal bij de dag leven en overal schijt aan hebben en bewust omgaan met geld en nadenken over de toekomst. Heel zwart-wit gezegd.
Ik heb in mijn eigen omgeving gezien hoe ontzettend prettig het is als je wél op jongere leeftijd kunt stoppen of kunt minderen. Ik zie juist heel erg veel mensen van rond de 60 die helemaal vastzitten en niet minder kunnen gaan werken, hoe welkom dat ook zou zijn.
Er zijn altijd omstandigheden die je van te voren niet kunt voorzien. Arjan, mijn man, kreeg op zijn 37e een herseninfarct. Hij is hierdoor gedeeltelijk arbeidsongeschikt geraakt. Hij had plannen om voor zichzelf te beginnen. Wij zijn zó ontzettend blij dat hij dat nog niet had gedaan! Hij werkt voor een groot bedrijf met veel werknemers. De arbo-arts was zeer verbaasd, zelfs al zou hij maar 50% kunnen werken, dan nog wilde het bedrijf hem in zijn huidige functie houden. Door een gunstige CAO werkt hij minder uren, maar verdient hetzelfde (wij hadden ons al financieel voorbereid om het met minder te doen). Had hij voor zichzelf gewerkt, dan had ons financiële plaatje er heel anders uit gezien. Alleen al het revalideren en een dagje vrij nemen om even weer bij te komen had er dan niet ingezeten. Hetgeen juist zo belangrijk is met hersenletsel. Wij zijn hierdoor nog meer gaan genieten van het leven en leuke dingen. We sparen nu nog bewuster. Voor verre reizen en voor later. Je weet nooit wat er in het leven gebeurd en je wilt je kinderen toch goed achterlaten.
Heftig verhaal Annika. Ik ben blij dat het voor jullie zo heeft uitgepakt en te horen dat jullie zo van het leven genieten!